1992 yılının Şubatının 25’ini 26’sına bağlayan gece Ermeni silahlı birlikleri SSCB devrinde Hankendi (Stepanakert) şehrinde yerleştirilmiş 366 motorlu alayının zırhlı araçları ve ordu heyetinin yardımı ile Hocalı şehrini işgal ettiler. Saldırıdan önce, 25 Şubat akşam saatlerinde şehir toplar ve ağır zırhlı araçlar ile şiddetli ateşe tutuldu. Bunun sonucunda şehirde yangınlar başladı ve 26 Şubat sabah saat 5 civarı şehir tam olarak alevlere yenik düştü.Böyle bir durumda, Ermenilerin ablukaya aldıkları şehirde kalmış yaklaşık 2500 kişi Azerilerin yaşadığı komşu ilçe olan Ağdam’ın merkezine varmak ümidi ile şehri terk etmek zorunda kaldı. Fakat amaçlarına ulaşamadılar. Çünkü şehri yerle bir etmiş Ermeni silahlı birlikleri ve motorlu alayın askerleri yerli ahaliye zulüm ettiler. Bu vahşetin sonucunda 613 kişi hayatını kaybetti, bunlardan;
63 çocuk,
106 bayan,
70 yaşlı
8 aile tümüyle öldürüldü,
25 çocuk her iki ebeveynini kaybetti,
130 çocuk ebeveynlerinden birini kaybetti,
487 kişi yaralandı bunlardan;
76’sı çocuk,
1275 kişi tutsak alındı,
150 kişi kayboldu.

Yaşamak, özgürlük ve kişi güvenliği herkesin hakkıdır.
Hiç kimseye işkence yapılamaz, zalimce, insanlık dışı veya onur kırıcı davranışlarda bulunulamaz ve ceza verilemez.
Hiç kimse keyfi olarak yakalanamaz, tutuklanamaz ve sürgün edilemez. .
Herkesin tek başına veya başkalarıyla ortaklaşa mülkiyet hakkı vardır.
Hiç kimse keyfi olarak mülkiyetinden yoksun bırakılamaz.

Hocalı soykırımının sorumluları, örgütler ve onu icra edenler gereken cezalarını almalılar. Cinayet cezasız kalamaz. Maalesef ki XX yüzyılda birçok genosit ve etnik soykırım olayları meydana gelmiş ve bunlar tarihi sayfalara konu olmuştur. Hocalı faciası bunların arasında en dehşetlilerinden biridir. Şu anda, bu olaylara bir vesileyle katılmış olan kişiler şimdilik kendi vicdanlarına karşı sorumlular, elbet gün gelir ve onlar tarihin mahkemesi karşısında cevap vermek zorunda kalırlar… Çünkü;
Tarih hiçbir şeyi unutmuyor.