İnsan aynadır, hem kendisinin aynası hem de karşısındakinin... Kendisi nasılsa insanları da öyle görür ve öyle gösterir. Bu sebeple, insanlara her zaman inanan biri her zaman inanılması gereken biridir. İnsanlara her zaman güvenen biri her zaman güvenilmesi gereken biridir. Sonuç olarak özetlemek gerekirse şöyle ki;
Birisi sizden sürekli olarak şüphe duyuyorsa ve her şeyinizi sürekli olarak sorguluyorsa, kendisi yanlışa meyilli biridir.
Birisi size hiç inanmıyorsa, her eylemde kuşku dolu bakıyorsa, kendisi sahteliğe meyilli biridir.
* Birisi size sorgusuz sualsiz inanıyor ve güveniyorsa, işte o kişiyi kaybetmeyin! Böylesi kesinlikle güvenilmeye değer biridir; çünkü kalbinde kötülük yoktur ve zihnini kötülükle meşgul etmez. Her an pozitiftir, hayata pozitif bakar. İnsanlara inanıp güvenir, herkesi kendisi gibi görür; çünkü ayna üzerine düşeni yansıtır...
Fakat ne gariptir ki böyle kişilere saf - salak gözüyle bakılır... Oysa evet, saftır onlar ama asla salak değillerdir. Saf ve berraktırlar. Salaklık asıl böyle insanları kaybedenlere yakışan bir sıfattır...
Tüm bunları Mevlana Hz. bir söz ile anlatmıştır doğrusu;
"Kalp deniz, dil kıyıdır. Denizde ne varsa kıyıya o vurur."
Unutulmamalı ki dünya hayatı acımasızca hüsrana uğratır insanı. Yıllar geçer, bir mum gibi erir tüm canlılar. Statüler yerle bir olur... Irklar yerle bir olur, renkler yerle bir olur, ekonomik ve sosyal durumlar yerle bir olur, sıfatlar ve sınıflar yerle bir olur. Geriye sadece iki seçenek kalır... İyi ve kötü... Ya iyisinizdir ya da kötü. İşte insanı ayıran farklılık sadece iyi veya kötü insan olmasıdır.
Güzelliklerin zaten harcandığı dünyada, değerini bilip de sahip çıkanlara selam olsun...
- mstfztrk