Bir evde küçük çocuk varsa tüm dikkatler ona çevrilir ,o ağlayınca susturmaya çabalanır, gülünce her yer şenlenir...
Her şey ikinci plana düşer herkes için, o çığlık atınca altüst olur için...
Hayatın tek anlamı odur artık, koşturulan günler birbirini takip eder ve geceler yırtık pırtık...
Sanki bir komutan gibi çocuk durur odada, kimi su verir kiminin elinde biberonla mama...
Her istediği yapılır istemeden verilir anneler bu maratonda delirir !..
Eskiden dur sus denince çekinirdi birazcık, bu çağda çocuk emreder büyükler birer kuklacık...
Sevgisi ile yaptırır en zorlu şeyleri bile, pervane olur dönerler etrafında tüm aile...
Minik bir insancıktan çıkar mı o kadar kuvvetli bir ses, oğlan çocuğu adeta bir dük kız ise bir düşes...
Bir evde küçük çocuk varsa önceki hayatını unut, gelecek ona dair onunla ilgilidir bütün umut...
Uyuduğu zaman sen de uyu ki dinlen biraz, tükenir biter enerjin edemezsin sonra itiraz...
Herkes onun tarafında yer alır, dışarıdan bakan seni eleştirir yanılır, çocuk küçük despot seni parmağında oynatır...
Ağlasan inlesen anlatsan kim dinler ve sana inanır, bir evde çocuk yoksa niye çocuğun yok derler...
Çocuğun olunca sanki tüm dertlerin biter oysa o gelince hiç bir şey kolaylaşmaz, derdine yeni dertler ekler...
Bir evde çocuk olunca kısarsın kendi canından, iki sene boyunca hazır beze çalışır karın kocan...
Akıl vermeye kalkınca anneanne babaanneler hocan...
Bakımsız saçlarınla solgun yüzünle,altları morarmış dibe kaçmış gözünle,
Neler çektiğini yalnızca bilen anlayan bir tek Yaradan...


Gülhan Çeliktaş