İSTİKLAL MARŞI VE MEHMET AKİF

12.02.2022/Cumartesi

Yirmi sekiz gün sonra istiklal marşının kabulünün 101. yıl dönümü. Son zamanlarda, her yıl olduğu gibi, okullarda istiklal marşı okuma yarışması düzenleniyor. Günün anlam ve önemine dair sürekli düzenlenen bir etkinlik, gayet anlamlı olduğunu düşünüyorum. Bir diğer beni düşündüren nokta ise duygunun karşı tarafa yeterince geçip geçmediği. Düşünüyorum, çoğu kez de düşündüklerimin -ne yazık ki- gerçekleştiğini görüyorum.

Bazı çocuklar bunun bilincinde değil, çoğu zaman da o andakinden farklı bir eyleme meylediyorlar. Kimi eve gitme derdinde, kimi bir an önce nasıl kurtulurum, kimi de bilmem hangi neden… Bu çocuklar büyüyor farkında mısınız, geleceğimizi nasıl bir temele oturttuğumuzu görmüyoruz. Bu durumu ise inanılmaz rahatsız edici buluyorum.

Üzerinden bilmem kaç on yıl geçiyor... İstiklal marşı değişmiyor, insanımız ise çoğunu unutuyor. Vefa kelimesi değerini yitiriyor, Mehmet Akif‘ in kemikleri sızlıyor.

Mehmet Akif şair olmaktan öte biri. Bir ‘ Vatan Şairi’. Diyor ya;

Bastığın yerleri "toprak!" diyerek geçme, tanı!
Düşün altındaki binlerce kefensiz yatanı.
Sen şehîd oğlusun, incitme, yazıktır atanı;
Verme, dünyâları alsan da, bu cennet vatanı.

İşte sırf bu yüzden onun hatırasına bu saygısızlığın yapılması ağırıma gidiyor.

İstiklal Marşı ve Mehmet Akif maneviyatımız, vazgeçilmez bir parçamız. Parçamız, onun parçası daha fazla kan kaybetmesin. Tek dileğim budur.