hayat çok garip
grift
yaşam akıl almaz labirentlerle dolu
ömür badireden badireye sürüklerken bile insan iki şeyden geri bir şeyden beri duramaz
yemek içmek
ve sevilmek

geçenlerde trafik kazasında kaybettiğimiz merhum güzel adam Ahmet Çalık kardeşimizin nişanlısı âhire kanatlanan sevdiceğine "minik bebek her şeyden herkesten çok seni seviyorum"demiş
bu hasret dolu vuslatı çağrıştıran masumca bir iki kelam şu geliyor gelmekte olan ondörtşubat safsatasını döver hatta ağzını burnunu kırar
ki
kullan at tek seferlik plastik bardak sallama çay misali alışverişli gösteriş meraklısı pespaye vıcık vıcık cıvık "aşikitom aşkım aşkısı"lakırdıları eşliğinde senede bir kaç gün ye iç eğlen hopla zıpla yavanlığın yapaylığın nirvanasına çıkıp sonra gerçekliğin mermer zeminine çakılma gerçekliği

alış verişe harcamaya tüketmeye zorlanan bireylerin ekseriyeti içinden gelmese de zorla
gelenler de rutinsel alışkanlıkla geçse de bitse arzuzuyla başından savmaya çalıştığı bir günden öte nedir ki şu uydur gaydır harcama hücumundan gayrı

oysa insan ömrü ne kadar kısa bakın
bi kaç ay evvel vardılar şimdi yok
belki bugün yarın ya da öbür gün bizler de olmayacağız

kendi varlığının kudsiyetinden uzaklaşan insan günlere anlam katmaya başladığı an kaybetmeye mahkumdur

artık anne karnına düşen ceninin cinsiyet ünsiyet partisine kadar düştüyse durum
ve 365 günün 125 günü özel gün olarak kutlanıyorsa
özeli güzeli kalmamıştır bunun

ne güzel kaybetmişiz be
hepimize birden bravvo
alın bir günde benden olsun

30 şubat adını sen koy günü

Yunus Beypınar