Günlerden cuma mübarek gün
bre vicdansızlar benden ne istediniz
yetmedi mi bunca zaman yaptığınız ettiğiniz
canım yandı ağlıyorum ben bir fıstık çamıyım
bahçelerin süsüyüm tabiatın endamıyım

Yıllardır yapmadığınız işkence kalmamıştı
önce avcılar dalımdaki kuşlarıma dadanmıştı
kimi bülbül ötüşlüydü kimi kanarya şakıyışlı
ardından saymadım kaç kere doldu koyun inek
kokudan pislikten mahfolduk of aman

En nihayet tam baharı bekliyorduk sevinçliydik
karlar yağmıştı bembeyaz kışı yolcu edememiştik
girdiler arazimize kastettiler yeşilimize börtü böceğimize
musmutlu yaşayıp giderken altüst oldu hayatımız
bir bir söküldü insan denen canavarlarca güzelim ağaçlarımız

ben ve benim gibi birkaçımız kurtulmuştuk bir vakte kadar
bilemezdik ne olacaktı halimiz ta ki bu günlere kadar
beni de söktüler toprak ananın koynundan
lakin biraz büyükçe toprakla birlikte aldılar kıyıdan
benim köklerim derinlerdeydi koptular can evimden

Dört arkadaşımla birlikte çerçevelediler öne getirdiler
canavar gibi makinalarla bizi göstermelik seçtiler
site mi neymiş öyle bi şey yapacaklarmış
kat kat büyütüp çok paraya satacaklarmış meğerse
bunlar Allah’ı çokça anan Allahsızlarmış

Günlerden cuma mübarek gün
az önce upuzun merdivenle tırmandı bir adam
elindeki testerenin sesi öyle korkunçtu ki anlatamam
kesti aşağıya doğru eğilen secde eden dallarımı
duymadılar duyduğum acıyla attığım çığlıklarımı

Söktünüz yerimizden taşıdınız anladık tamam
peki ne istediniz ha söyleyin yemyeşil kollarımdan
sakatladınız beni aklınızca budadınız iyi iş çıkarttınız
kaç kez gözlerimizin önünde her birine tekbir getirerek
koyunları inekleri boğazladınız feryatlarını duymadınız

Bre vicdansızlar Kuranda kestikleri hayvanların etleri
Allaha ulaşmaz boş yere kesmeyin diyen Allaha
iftira atar gibi kestiniz birer birer bağırta bağırta
zavallı koyunları inekleri kan gölüydü mezbaha gibi
şimdi de bize taktınız çelmenizi nasıl durdurmalı sizi

Bre vicdansızlar bir gün elbet bu yaptıklarınızdan
hesap sorulur zaman geçer devran döner ömür azalır
zalimlerde kalan hakların hepsi de birer birer alınır
sanmasın insan denen mahluk bu dünyaya yamanır
sökülür yamalar kabirde hakikatle baş başa kalınır...


Gülhan Çeliktaş