Size gerçek bir hikaye anlatmak istiyorum. Komşum Hanım Teyze, ben, yine başka komşum Ayten Hanım arkadaştık.
Ayten Hanım’ın mali durumu kötüydü ve genelde çevresinden borç isterdi. Ben de birkaç kere küçük olmak üzere borç verdim ve Allah var geri aldım. Kadın sadece ay sonunu getiremiyordu ve emekli maaşı vardı. Olunca geri veriyordu.
Bizim Hanım Teyze de pek aklı başında değil. Apartmanın çevresinde bahçeye insanların görmediğini düşündüğü anlarda oturur küçük tuvaletini yapar. Evi zemin kat, bahçeye açılıyor zaten. Ayrıca parası olduğu halde görmediğimizi sandığı yerlerde dilenir ama biz dostlardan duyarız.
Neyse Ayten Hanım vefat etti, Allah rahmet eylesin. Hanım Teyze’nin duyunca ilk söylediği "Vay ben ona iki yüz lira borç vermiştim, evine gidelim oğlundan kızından alalım" oldu. Çünkü Ayten Hanım taşınmıştı ve yeni evini ben biliyordum.
"Unuttum yerini" dedim. Daha kırkı çıkmadan olacak iş değil. Oğlunun numarasını ver dedi. Bende yoktu.
Sonra bu iki yüz döndü beş yüz verdime. Bugün Hanım Teyzeyle tekrar konuştuk, bu kez de üç buçuk bin lira bir, dört buçuk bin lira bir verdim diyor.
Yani hesap karıştı. Ama Hanım Teyze’nin yalanlarına ilk kez şahit olmuyoruz.
Ayten Hanım borç alırdı, evet, ama elli lira alırdı.
Bu para niye önce 200 lirayken bir anda 8000 liraya döndü anlayan anlamıştır.
Ölmüş bir dostun arkasından yapılabilecek en çirkin şey..