Yağmur yağıyor, içimi arındırıyor şıpırtıları...hatırlıyorum çocuk halimi yağmur yağdığı zaman neler hissettiğimi...saf mutluluktu ciğerlerime dolan...burnuma çektiğim mis kokuydu topraktan yükselen, annemin sesiydi, gönlümün neşesiydi...sobanın yanında asılı önlüğümdeki sabun kokusuydu...hayallerin en güzeli yattığım öğlen uykusuydu...

Yağmur yağıyor, kalbime damlıyor soğuk soğuk...yeniden korkuyorum gördüğüm rüya gerçek olursa diye...ya rüyam çıkarsa annem ölürse diye...niçin korkayım ki zaten çıkmış bir rüyadan...gerçeğe uyanıyor ruhum kayıp korkularından...hasret damlıyor sabır damlıyor teslimiyet bir de...

eski bir kış gününü hatırlıyorum yutkunarak...babam bıçakla çizince yafa portakalını, ortaya yayılan muhteşem kokusunu, babamın uzun ince parmaklarıyla uzattığı portakal dilimini iştahla ısırınca dilime yayılan aromatik mutluluğun tadını...annemin bahçemizin elmalarını dilimleyerek bıçağın ucuna takıp her birimize uzatışını...uzun kış gecelerinin aile kokusunu...çıtır çıtır yanan teneke sobanın sesini çıranın göğse dolan reçine kokusunu...

Yağmur yağıyor çisil çisil...diyorum ki yağmura benim yerime sen ağlar mısın...içimdeki hüznü silip beni sıcacık bir anne kucağı gibi sarıp sarmalar mısın...yağmur cevap veriyor şıp şıp şıp...kedim yanıma geliyor tıp tıp tıp...sürüyor pamuk gibi yüzünü yüzüme sarılıyor boynuma yağmurun yerine annemin babamın bütün gidenlerin yerine...

korkuyorum, ya kedim de giderse birden bire!.. sonra bir nefes alıp bırakıyorum...olsun, ben de geldim geçiyorum işte bu güzelim dünyadan...kalkıp gitmez mi tüm misafirler zaman dolunca misafirlik bitince...içim minnettarlıkla doluyor o anda...şükrediyorum teşekkür ediyorum Rabbime...kalbimin en kuytu yerinden yağıyor yağmur gözbebeklerime...

Gülhan Çeliktaş