Neydi senin hikayen? Kırılmışlığını, incinmişliğini yıllar boyu suya haykırman mı? Kelimelerin savaş verdiği, sözcüklerin boğazlarımız da düğüm olduğu, insanların birbirlerine fitne ile bağlandığı, hor görüldüğün, hayatına müdahele edildiği, zihniyetlerin çöplerden daha pis olduğu bir zamanda yaşaman, ağızlardan kalpleri parçalayan sözlerin çıkıp kalbini yaralaması, kalplerinde hayvan sevgisine dair kırıntı dahi olmayan insanların olduğu bu çağ da yalnızlığa bürünerek savrulmak mıydı? Kimdin sen? Kırıldığın hâlde susan mıydın? Yoksa kırmaktan korkup kırılan mıydın? Zararın olmadığı halde itilip kakılanda olabilirsin. Peki sen ne yapacaksın? Tüm bunlara rağmen kopacak mısın hayattan? Yoksa tüm bunlara rağmen yaşamaya inat mı edeceksin? Sen, sen ol. Onlar zaten kendini belli eder, ediyor da. Bu hayat sana verilmiş. Düşsen de kalkmasını bilmelisin. Bazen zorunda kalırsın. İzin verme seni dalından koparmalarına. Hem sen ne fırtınılar gördün. Bak hâlâ misler gibisin. Yapma bunu kendine. Her daim kendini ve yüreğini koru.