Nicedir yazıp siliyorum, uzun zamandır susmaya yelteniyorum. Alıp başımı gitme hallerindeyim yine!

Bir sabah ezanında, müezzinin sesine karışan ayak seslerimle, gitmek istiyorum olmadığın yere. Biraz bencilce evet, üzmek niyetiyle;
"kal işte benden geriye!" dercesine, gitmek istiyorum alıp da başımı olmadığın yere.

Niyetim tan yeri ağarırken, usulca revan olmak yola. Seni ardımda bırakıp, senli tüm düşlerimi koynuma alıp, heybemde hayal kırıklıklarım, yollarda yalnızca ayak sesim.

Ancak ne zaman bırakıp gitmek istesem seni, attığım her adımda yolum sana çıkıyor. Yüzümü çevirip sırtımı dönmek istesem, yönüm sana dönüyor. Kapatıp da kapıyı ardında bıraksam seni, sonrasında çaldığım her kapıda, kapıyı açan sensin!

Ne zaman yalnızlığımla öfkelenip, hırslanıp canını yakmak istesem canı yanan ben oluyorum. Çünkü; benim canım sensin. Alıp başımı gitsem, başım sensin. Yolum-yönüm, önüm-ardım, hepsi sensin!

Tan yeri ağarırken, güneş tepeye çıktığında, ay gökyüzüne taht kurduğunda her anımda sen varsın.

Nereye gitsem , ne yana dönsem
sen bensin. Ben sensiz kimsesizim!