GEÇMİŞ ZAMAN OLUR Kİ

Rahmetli babam 1962 yılının sonbaharında yurt dışına işçi olarak Denizli - Çal ve çevresinden işçi olarak Almanya’ya ilk gidendir.

Almanya’ya işçi olarak gidebilmek için ne çileler çekilmiştir; bunların hepsini o günleri anlatan bir kitap olarak yazmaktayım.

Ben o zamanlar henüz altı yaşımın ortalarındaydım. Babamın nereye gittiğini dahi tahayyül edemiyordum.

Büyüklerime “Almanya nerede?” diye sorduğum zaman bana, Baklan tarafında Beşparmak Dağı’nın arkasını gösterirlerdi. Ben de Yukarıseyit Köyümüzden görünen Beşparmak Dağı’nı çok uzak zannederdim.

Babam ilk izine bir buçuk sene sonra geldi. Ben de ilkokul ikinci sınıfa geçmiştim. Son ameliyatlarımdan sonra yeni yeni koltuk değnekleriyle yürüyebiliyordum. Karlı günlerde sıkıntı çekiyordum. Okula rahatsızlığımdan dolayı anacığım sırtında götürüp getirirdi.

1964 yılı Ağustos ayında babam ilk olarak izine geldiğinde bana ince zarif bir baston getirmişti. Uzun yıllar onu kullandım. Bir de hiçbir çocukta olmayan ve dış kapağında at başı kabartması buluna kahverengi ve sırtta taşınan bir çanta getirmişti. Kalemler, boyalar, plastik cetvel, üçgen, gönye, metal pergel ve kalem açacaklar ile defterlerle doluydu çantam.

O ilk izinden sonra babama artık mektup yazabiliyordum. Bana uzun uzun ve düzgün olarak mektup ve kart yazardı. Bu mektuplar sayesinde okumam yazmam ilerledi desem mübalağa yapmış olmam.

1965 yazından sonra rahatsızlanan babam üç buçuk sene memlekete gelemedi. Onlar için hasret; özellikle bayram günleri çok acı geçiyormuş. Ana baba ve çocuklarından ayrı kalmak zor geliyormuş.

Babam Gönen Köy Enstitüsünde okumuş. Yazısı da güzeldi. Bir kartona yazıp bir duvar halısı önünde fotoğraf çekilip; herkesin bayramını kutlamışlar. Bu fotoğrafların arkasında da bir dörtlük bulunuyordu. Gerçi babamın bir iki şiiri el yazısıyla bende var.

Rahmetli babamın Alman Devleti ile imzaladığı bir belgeye göre; bundan elli yedi sene evvel bu günlerde Almanya’ya girdiği bellidir.

Bir hatıra olarak buraya aldığım bu fotoğraf ve tek kıtalık şiiri ile Avrupa’ya işçi olarak gelenleri yad ederken aramızdan ayrılanlara da Allah’tan rahmet diliyorum.

Halil GÜLEL
Düsseldorf / 23.12.2019