3
Yorum
8
Beğeni
0,0
Puan
942
Okunma
ilkin balıklar kurudu
sonra göl
daha sonra heves
sazlıklar sarardı kuşlar göç edince
sandalın yarısı balçık
yarısı son nefeste
hey gidi dünler
taş sektirirdin
balıklar ürkecek
bi rahat dur derdim
yağmura yakalanmıştık bir keresinde
bir keresinde de doluya
ama nasıl öpmüştüm seni
düştüğün o boşlukta
sakarya nazlıydı o zamanlar
suyuna gider
dinlenirdik
şimdilerde huysuz
ruhsuz
hes çekildiği için belki de
ya da set
denize aşık hevese
oltalar duruyor hala
misinalar çöp
kurşunlar ağır
artık dağlara vuruyorum kendimi
anılar küçülüyor kuş bakışımla
unut diyorum kendime
unut
bir umut işte
Şiirin sahibi
Cevap Yaz