0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
490
Okunma
"Gözlerimin kahvesi, toprağa bürünmek istiyor. Bu acı düz bir yolda attığım her adımda nefesimi kesiyor. Kırgınlıklarım tüm vücudumu sarmışçasına canımı yakıyor. Soluyorum Meryem. Bu acı, tarif ettiğimden de fazla acıtıyor canımı. Son nefesimi kollarında vermeme izin ver. İnsanlar her zaman en güvenilr yerde can vermek ister, bu yüzden izin ver Meryem. Sar kollarını boynuma, son kez ciğerlerime hava ulaşsın. Kabullen bunu Meryem, ölümler vedayla son bulur. Toprağıma ilk çiçeği sen ek. En sevdiğin papatyalardan. Göz yaşlarınla sulama sakın, göz pınarların kurumasın. Her gece yıldızlardan taç yapacağım sana. Sen benim gibi olma. Umudunu heba etme bu vefasız Dünya’ya."
