ENVER GÖKÇE.
Toplumcu Gerçekçi şiirimizin önemli kalemlerinden Enver Gökçe, 1920 Yılında Erzincan’ın Kemaliye (Egin) ilçesinin Çit Köyü’nde doğdu. doğdu. Ankara’da tamamladığı ilk ve ortaokul eğitiminden sonra, Ankara Gazi Lisesi’ni bitirdi. Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih Coğrafya Fakültesi, Türk Dili ve Edebiyatı bölümüne girdi ve 1947 yılında mezun oldu. Türk dilinin tüm kolları, Türkmence, Kırgızca, Karaimce, Göktürk ve Oğuz lehçeleri, İstanbul ağzı vd. üzerinde çalıştı. Enver Gökçe, Divan Edebiyatı’nı uzmanlık derecesinde öğrendi/hakim oldu. Pek çok halk öyküsünü, masalını, bu arada da, Dede Korkut Masalları’nı derleyerek bugünün Türkiye Türkçesine kazandırdı.
Enver Gökçe’nin, normal koşullarda mezun olduktan sonra öğretmen olarak atanması gerekiyordu. Ancak sosyalist düşünceyi benimsemesi ve siyasi polisin engeli nedeniylee bu mümkün olmadı. Yurtlar Müdürlüğü’nün İstanbul öğrenci yurtlarında çalışmaya başladı. 1951 Türkiye Komünist Partisi Tevkifatı’nda tutuklandı. Tutukluluğu sırasında ve mahkûmiyet sonrası tutulduğu İstanbul Sirkeci’deki Siyasî Şube, Sansaryan Hanı’nın tabutluklarında iki yıl süresince çok ağır işkence gördü. Fiziksel ve psikolojik sağlığını önemli ölçüde yok eden, pek çok şiirinin ve ünlü destanı, Yusuf İle Balaban’ın kaybolmasına neden olan tutukluluk, hapislik ve sürgünlerin sonunda (1959) bu kez de işsizlik ve yoksulluk yakasına yapıştı. İstanbul ve Ankara’da yaşadığı acı deneyimler onun çok zor koşullar altında yaşamak zorunda kalacağı köyüne gitmesine neden oldu. Ağırlaşan hastalığı nedeniyle tekrar Ankara’ya dönmek zorunda kaldı. Kısa bir süre Bulgaristan’da tedavi gördü (1977). Son yıllarını Ankara’daki bir huzurevinde tamamladı. Enver Gökçe, 19 Kasım 1981’de Ankara’da hayatını kaybetti.