Hüzünlerini çamaşır ipliğine asmış kurumasını bekleyen, ümitlere yürümeyi öğreten, iyiliği bir taşımlık tencerede kaynattıktan sonra dostuna, düşmanına ikram eden kadınadır bu sözlerim...

Dinle; beni bugünlere getiren ey büyük dicle..
Bir dimağdan, cenine geldiğim şu günlere kadar yolculuğum hep seninle. Soluğumda ki tükenişlere oksijen oldun, ümitsizliklerime tuz ruhu. Sevinçlerimi çoğaltıp, hüzünlerimi erittin. Pek çok şansın vardı oysa ki.. Sen beni dünyaya getirmeyi seçtin..
Karnındayken attığım tekmelere hep sustun, gülümsedin.. Hayatın bana atmak istediği tekmelerdeyse hep önüme geçtin, aslan kesildin.. Sen beni yaşatmak için seçilmiştin. Görevini en güzel şekilde yerine getirdin..

Dinle beni sultan-ı valide..
Bana bu kadar iyilik yapmışken, sakın bırakma ellere......

Elif SEZGİN