1
Yorum
6
Beğeni
0,0
Puan
677
Okunma
karanlık zifiri
gölgeler ışıksız
korkular anlamsız
perdeler kapalıyken aramazsın güneşi
yalnızlığın farkına varamazsın
olmayan bir şeyin yokluğunu
boşlukta algılayamazsın
fakat perdeler aralandı mı bir kere
gözler kamaşır
gölgeler uzar
güneşin peşine düştükçe
ve tüller çekildikçe körelir gözlerin o muazzam ışıkla
dönersin yeniden
zifiri karanlığa
gölgeler korkar olur ışıksız kalmaktan
karanlık yalıtkan değil
iletkendir artık
gözlerin kapandı mı güneşe
silueti kalır kapaklarında
silinmez o iz
unutamadıkça
..
sen güneşimsin benim
evvelin zifir karanlık
bırak öylece kalsın tüller
perdeler zaten aralık