Bir insan ancak tek sebeple yazar: Can.
canı yanınca,
canına tak edince,
canından bir parça kaybettiyse,
canından çok sevdiği değerlere...
Uzar gider sekeller ancak sebep tektir!

Neden yanıyor canımız en çok da sevdiklerimiz tarafından, neden diye sorguluyorum artık kendim dahil herkesi.

Cevaplar değişse de varış noktası aynı: kendimden ödün veriyorum da ondan. Verdikçe azalıyorum, azaldıkça kim beni arttırabilir ki çöplük yapmak varken?!

Bir Çöplük düşünün ilk çöpü atan ne kadar suçluysa her atan da o kadar suçludur ama hiçkimse bunun bir suç/hata/yanlış olduğunu düşünmez/bilmez. Adı çöplük olmuştur benim de anlatabilmek için ’Çöplük’ diye nitelediğim gibi.

İşte ben o çöplüklere hiç çöp atmadım, elimde tuttum, çantamda tuttum, cebimde tuttum ama atmadım.

Ama bazı insanlar çöplüğü tercih eder nasılsa birikmiştir çöpler, temizlenip temizlenmediğini sorgulamaz, temizlemeyi düşünmezler yarın yokmuş gibi...

Velhasıl çöplük olmaya hiç niyetim yok artık, kendimden ödün vermek böyle bir durum işte!

Anladım ki
her insana iyilik yapılmaz,
her iyilik her insana yapılmaz,
İyilik insana(!) yapılıyorsa ve insan o iyilikten almıyorsa bir ders, daha fazla devam edip de kendimizi çöplüğe dönüştürmelerine izin vermeyelim.

》》》LÜTFEN ÇÖPLERİNİZİ OLUR OLMAZ BİR YERE ATIP ÇEVREYİ KİRLETMEYİN/KİRLETTİRMEYİN! 《《《