Amerika ya geleli tam bir ay oldu. Ben de birinci ayımı kutlamak için koştum bir kahveciye açtım sayfamı. Bu romantik yağmurlu günde bir durum güncellemesi yapmakta fayda var. Evet, yanlış okumadınız burada yağmur yağmadığını biliyordum ama barista hava ne güzel değil mi üç yıldır ilk defa yağmur yağıyor deyince hayrete düştüm.
Islanmış ve üşüyorken sıcak kahvemi elime aldım ve şehri izleme avantajı olan cam kenarına oturdum. Etrafımdaki insanların yazdıklarımı görür mü endişesinin olmaması ne kadar rahatlatıcıymış. Genel olarak rahatlık hissine alışıyorum. Burdaki insanlar en az giyim tarzları kadar rahatlar, kimse başkasının ne yaptığıyla ilgilenmiyor dolayısıyla kimse kimseyi yargılamıyor. Ah Los Angeles seni gittikçe daha çok seviyorum. San Franciscodan sonra cennet gibi geliyorsun bana bu da isminin hakkını verdiğini gösteriyor. Küçük bir bilgi olsun Los Angeles, şehrin baş harfleri, İspanyolca’da “melekler” anlamına geldiği için Melekler Şehri olarak da adlandırılıyor.
Bu hafta onca işimin arasında arabaya atlayıp bir saat uzaklıktaki Laguna Beach i ziyaret ettim. Tam gün batımıydı ve fotoğraf çekmek için hiçbir efekte ihtiyaç yoktu. Tek kelimeyle büyülendim... Şehir merkezinden uzakta olmasına rağmen görülmeye değerdi.
Son olarak geçen yazımda buradaki hayatın ve insanların içine karışmanın faydalı olacağı ile ilgili yorum almıştım. Sözümü tuttum ve farklı milletlerden birsürü insanla tanışıp sohbet ettim. Zaten bunu gerçekleştirmek o kadar kolay ki, karşılaştığınız göz teması kurduğunuz herhangi bir insan sizle sohbet etmeye başlıyor. Buraya ait hissetmeme henüz zaman var ama ben çoktan o yola çıktım.
Los Angeles o kadar güzel ki tüm sevdiğim insanların toplayıp burayı göstermek istiyorum. Sanırım mümkün olmadığı için de yaşadıklarımı koşarak heyecanla buraya yazıyorum. Yazmaya değer birçok anı biriktireceğime dair kendime söz veriyorum. Takipte kalın...