Gönül telime ses oldun,
Sen bana nefes oldun,
Ey gözü, saçı güzel yar.
Kıskandı yine kapımı çaldı hüzün.
Kıracak kilitleri,
Kuşlar sanki hasret habercisi.

Suskunum,
Yorgunum,
Hiç sorma.
Söyleyemez dilim,
Sensiz ekmeğe bile varmaz elim.
Bir bilsen çok yaman halim.

Heves güves olmuştum,
Kursağımda kaldı hayaller.
Sahi kaf dağı uzak mı?
Acı ve ölümün olmadığı bir yer var mı?
Dağın tekleri kar mı kış mı?
Yoksa yaz mı, sıcak mı?
Çiçekler de var mı?
Sahi Kaf dağı diye bir yer var mı?
Y a da yaşamaya, aşka doyacağımız bir yer var mı?

Hasretin kırbacı tenimi döverken,
Gündüzüm geceye,
Gecem gündüze döndü.
Güvendiğim dağlara karlar yağarken bir bir,
Bir uçurumdan kaydı umutlar.
Terk edilmiş,
Nefessiz bir antik kentten farksızım.
Boğazıma düğümlendi kelimeler,
Bir dokunsan bin ah işiteceksin.
Gözlerin ağlamak için hazır ol da,
Ne sen sor ne ben söyleyeyim,
Söylesem zaten üzüleceksin.
Konuşmasaydım, hiç yazmasaydım keşke,
Duygular kalbimin mahzeninde kalsaydı öylece …

Orhan ŞENTÜRK