Sıcak bir yaz günü,eşimle İzmir’e gezmeye gitmiştik.İzmir’i çok beğenirim.Güzel ve temiz bir şehir.Eşim yanımda Konak’ta dolaşırken,karşıdan gelen çiçekçi bir kız bizi gözüne kestirmiş olacak ki yanımıza yaklaşıp:
-Abi,bi çiçek alır mısın?
-Almam dedim(pek te niyetim yoktu)Kız,bi taraftan bizi süzüyor,bi taraftan da ısrar ediyordu.Biraz durakladım.
Ara da gelip geçenlerden bazıları da bize bakıyordu.Çiçekçi kıza dönüp:
-Benim çiçeğim yanımda,dedim.Ne diyeceğini bilemedi,biraz şaşırdıktan sonra;’Helal olsun be Abi,şimdiye kadar böyle cevap duymamıştım.Al bu çiçek te benden size hediye olsun!..Şaşırma sırası bana gelmişti.Mecburen çiçeği aldım ve eşime uzattım.Sonrada çiçekçi kıza dönüp,çiçek fiyatının iki mislini verdim.İçimden ’helal olsun kıza,ben bir çiçek bile almamayı düşünürken o,iki çiçek birden satmıştı.Eşime aldığım çiçek kadar,o kıza verdiğim paraya da sevinmiştim.Yaşamış olduğum bu olayla hem içim rahatlamış,hem eşim sevinmiş,hem de çiçekçi kız memnun olmuştu.

Abdurrahman KAHRAMAN