Sene sonu gelmiş,öğrencilere not verme islerini bitirmiştim.Dersi anlattıktan sonra bir öğrencim parmak kaldırdı.
-Hocam!
-Efendim
-Size bir şey söyleyeceğim ama nasıl söyleyeceğimi bilemiyorum.Sıkılıyorum biraz...
-Soyle bakalım,rahat ol!
-Yazılı ve sözlü notlarımı topladım,ortalaması pekiyi düşmüyor.Eğer benim sözlü notuma 5 puan daha verirseniz,notum pekiyi(85) düşecek ve ben de takdir alacağım.
-Kaç vermişim sözlü notuna?
-Doksan beş(95)
Notları inceledim,gerçekten dediği gibiydi.Aslında çok çalışkan ve de sevdiğim bir öğrenci idi.O anda sözlü notunu yükseltmek istedim.Sınıftaki öğrenciler hep bir ağızdan ver hocam diyorlardı.Ama aklıma birdenbire bir fikir geldi.Sınıfa dönüp:
-Arkadaşınızın notunu yükseltmek isterim fakat bir şartla veririm dedim.
Herkes şaşırmıştı.Şartımın ne olduğunu sordular.Ben de:
-Kim aldığı sözlü notundan arkadaşına 5 puan vermek ister diye sordum.
Hiç kimseden ses çıkmadı.Anladım ki kimse aldığı nottan arkadaşına vermek istemiyordu.Zil çalmak üzereydi ki
bir el havaya kalktı.
- Hocam! Ben kendi notumdan 5 puan arkadaşıma vermek istiyorum.
-Tamam dedim ve sınıftan çıktım.(İkinci dersimde yine aynı sınıfaydı.)
Öğretmenler odasına gittim ve bilgisayarın başına geçtim.Her iki öğrencinin de notlarına baktım.5 puan isteyenin sözlü notuna doksan beş vermişim,diğerinin sözlü notuna da seksen beş vermişim.Sevginin bir tek ölçütü vardı, o da fedakarlıktı.Çok kişide kendisinde olandan başkasına verme duygusu yoktur.Kuru kuruya sevgi olmaz.Mutlaka insanın onu belli etmesi ya da bir fedakarlıkta bulunması gerekir.Her iki öğrencinin de sözlü notlarına yüz(100) verdim.Sınıfa girdiğimde bütün parmaklar havadaydı.Tabi bilgisayardan bakıp öğrenmişlerdi ikisine de yüz verdiğimi.
- Hocam,biz de arkadaşımıza 5 puan vermek istiyoruz.
-Sevgili öğrenciler!Böyle durumlar her zaman yaşanmaz.O artık geçti dedim.
Umarım herkes bu durumdan kendine bir ders çıkarmıştır.Diğerleri üzgün o iki öğrenci ise bayağı sevinçliydiler.
Sevginin bir tek ölçütü vardır,o da FEDAKARLIKTIR...
Abdurrahman KAHRAMAN