1990’lı yılların ortasıydı.Hastaneye gitmek için çalıştığım kurumdan oğlum adına sevk almış,doktora muayene olmak için sıraya girmiştim.Kuyrukta on beş kişiye yakın hasta vardı.Sırası gelen kaydını yaptırıyor ve doktorun odasına giriyordu.Önümde 3 kişi vardı.Birden koridordan hızlı hızlı yürüyen birisi,elinde evraklarla birlikte en ön sıraya girmeye çalışıyordu.Öndeki arkadaş müdahele etti.
-Sıra benim,vermem dedi.Sırayı almak isteyen pişkin bir şekilde:
-Ben başka yerde çalışan bir doktorum dedi.Öndeki:
-Ne farkeder,sen de sıraya geç dedi.Aralarında atışma başladı.Dayanamadım,’arkadaş lütfen sıraya geçer misin’dedim.O hala ısrar ediyordu.Derken,diğer sıradakilerde seslerini yükseltince ,bir hışımla evraklarını alarak ordan uzaklaştı.Sıra,bize gelmiş,muayenemizi olmuş ve dışarı çıkmıştık.Oğluma dedim ki:
-Doktor gibi adam olacağına,adam gibi doktor ol!...

Abdurrahman KAHRAMAN
-