Anadolu liselerine ilkokuldan sonra girildiği yıllardı.Sınav kazanan çocuklar Fen liselerine,Anadolu Öğretmen liselerine ya da Anadolu liselerine girerlerdi.Başlangıçta da hazırlık sınıfları vardı.Ben de Anadolu lisesinde görev yapıyordum.Öğrenciler daha küçük oldukları için bir sırada 3 kişi oturuyordu.O gün derse girdiğimde bir soru sordum.
Pencere kenarındaki sırada ortada oturan bir öğrenci parmak kaldırdı.Ben de;’gel kızım sen anlat’dedim.Kız,oturduğu sıranın ortasında olduğu için,başta oturan arkadaşına;’çekilir misin’dedi.Ama arkadaşı ona bir türlü yol vermedi.o da haliyle bana şikayette bulundu.
-Hocam!
-Efendim kızım
-Arkadaşım sıradan çıkmam için bana müsade etmiyor.
-Peki,ne diyor sana?
-Pencere kenarından dolan da çık,diyor.
-Tamam,sen de pencere kenarından dolaşta gel.
-Ama olur mu öğretmenim?
-Kızım,arkadaşın ne diyorsa onu yap.
-Kız,arkadaşına biraz da kızgın bir vaziyette pencere kenarından dolaşarak tahtaya geldi.Soruyu cevapladıktan sonra yerine oturmak istedi.Fakat,aynı arkadaşı onu yine sıradaki yerine sokmak istemedi.
-Hocam!Arkadaşım beni sıradaki yerime almıyor dedi.
-Peki,ne diyor dedim.
-Yine,aynı yerden dolan yerine geç,diyor
-Tamam,kızım sen de öyle yap dedim.(Kız,üzgün bir vaziyette dediğimi yaptı,yerine geçti.)
İkinci dersim de yine aynı sınıfa olduğu için,tenefüse çıkarken tahtaya kalkan öğrencimi yanıma çağırdım.
-Bak kızım dedim.Derse girdiğimde;sana sıradan çıkmak için yer vermeyen ,arkadaşınla yer değiştir.Onu ortaya al,ben,tahtaya çağırdığımda sen de ona aynısını yap dedim.(Kız öğrenciyle bu şekilde anlaştık.)
İkinci derse girdiğimde yine bir soru sordum.Parmak kaldıranlar arasından, arkadaşına yer vermeyen kızı tahtaya çağırdım.Yerinden çıkmak istedi ama bu seferde;başta oturan anlaştığım kız,ona yer vermedi.
-Hocam!
-Arkadaşım,müsade etmiyor ki çıkayım dedi.
-Ne diyor kızım,dedim.
-Pencere kenarından dolaş,diyor.
-Tamam,sen de ordan dolaş ,kızım dedim.
-Ama ,olur mu hocam!Bu bencillik değil mi?
-Bir önceki ders oldu,sen de ona yapmıştın,ne diyorsa ayap dedim!
Hatasını anlamış bir vaziyette,pencere kenarını dolanarak tahtaya geldi,soruyu cevapladı ve yine geldiği yerden dolanarak yerine oturdu.Dersi bitirmiş,çıkıyordum,arkamdan bir ses:-Hocam,biraz konuşabilir miyiz?Dedi.
-Yaptığım davranışın doğru olmadığını anladım.Özür dilerim,lütfen affedin dedi.Tamam,kızım üzülme.ama yarın ,velin okula gelsin dedim.Velisiyle görüştüğümde,ailenin tek kızı olduğunu,biraz şımarık yetiştirdiklerini ve daha itinalı davranacaklarını söylediler.Böylece:’Sana yapılmasını istemediğin bir şeyi,sen de başkasına yapma’sözüne uygun olarak ona bir ders vermek istemiştim
Abdurrahman KAHRAMAN