Merhabalar
Ben bugün size z kuşağı ile ilgili bir komik anımı anlatmak istedim. Bizimkiler (çocuklarım) bol bol dalga geçip güldüler. Birazda sizi güldüreyim dedim. Bende biraz kendimle dalga geçmeyi severim zaten. Şimdiki nesle göre eski olunca herşeyi bildiğimi iddia edemem. Onlar anasının karnından çıkar çıkmaz teknoloji ile doğup büyüyorlar. Şimdi benle uğraşıyorlar, anne hiç elinden telefon düşmüyor diye. Mutlaka zamanında bende onlara demişim ki intikam alıyorlar. Bende onlara diyorum ki siz doğdunuz telefonla hâlâ da elinizden düşmüyor biz daha ergenlik yaşamadık, durun hele bir ergenliğinimizi yaşayalım ölmeden, işte böyle gülüp geçiştiriyorum. Herşeyi onlar bilince ben yapamadığım şeyleri onlara sorup yaptırıyorum. Öğretin diyorum hiç uğraşmak istemiyor hızlı zekalar.
Birgün sesli şiir paylaşacağım face de ben geriyim kızıma hazırlatıyorum tabi üç gün yalvarıp öyle kabul ettiriyorum görsellik sesli müzik hazırlaması zor bana.Herşeyi ayarladı ben de şiiri kopyaladım onun elinde telefon ben basacağım parmağımı şiir çıkacak diye bekliyorum anne bas parmağını desin diye beklerken hop o bastı çıktı ben şok ve kahkahalar. Ama benim parmağım kopyalamıştı senin parmağın değilki nasıl oldu (gülmekten kırılıyor) ne bilim ben marifet benim parmakta sanıyorum.
Tabi artık onlara yeni bir fıkra oldu her gittikleri yerde anlatir gülerler. Şehir dışındaki gurup arkadaşlarına bile gülecek konu çıktı. Bu yeni neslin diline düşmeyegörün bol bol alay konusu oldum.

Şimdi bu yazdıklarımı telefona nasıl kopyalayacağım keşke öyle bir yöntem olsa da tek tek defterden geçmesek ne güzel olurdu şimdi de bu geldi aklıma:)