Şimdi;
Size bahsetmek istediğim dünden, bu günlerin geçmişinden.
Üzerinden yıllar geçmiş olsa da hafızalarda yer tutmuş dün gibi hatırlanmakta,
Acıma duygusuna, duygusallığa yer yok. Tabii ki insani boyutta insancıl yardımlar yapılmalıdır.fazla ileri gidilmeden.
1915’de çocuk atalarımızın çocukluğunu yaşamadan gençlik nedir bilmeden yavuklusunun elini dahi tutmamış yarin’le karşı karşıya oturup iki söz etmemeden, anne,baba olma kutsallığına varamadan katledilen anne,baba ve yavuklusunun vatanının, yaşayan insanlarının ırzını namusunu savunmak korumak için cepheye giden 13, 15, 17 yaşlarında çocuk atalarımızı katlederken, 57. Piyade Alayının tümünü tamamen şehit edenler acıma duygusundan mahrum ve duygusal değildiler.
Görünen odur ki;
Bu günde hala acıma duygusundan yoksundurlar. bu günlerde dahi duygusal değildirler.
Duygusallaşarak, acıyarak iyi aile çocuğu olarak, iyi aile çocukluğunu üstlenmeye gerek yoktur.Tabii ki insani yardımlar, insancıl görevler en iyi şekilde yerine getirilmelidir.

Dün’de, bugün’de dahi duygusal olamayan kuzu postuna bürünmüş çakalların, şeytani çehrelerini masum görünüşlü suratlarının altında saklayan, tebessüm eden gülen yüzlerine aldanıp kanıp;

İyi aile çocuğunu oynayarak birlikte huzurlu huzursuz,ağlayarak gülerek, zorlukta veya kolaylıkta beraber yaşadığımız evimizi barkımızı hanemizi güzelim yurdumuzu dağıtmaya çöp yuvasına döndürmeye hacet yoktur.

Demek istediğim:
Kuzu görünümlü çakalların şeytani çehrelerini sakladığı masumane suratlarda gülen yüzlere kanıp yuvamızı çöplüğe çevirmeye kimsenin hakkı yoktur.


--------------------------------vatan için duygusallık...
---------(pitik)...