Baban gidince; güvenerek yaslandığın dağ yıkılır.

Eve gelişini görmeden uyuyamazdım. Oda beni beklerdi geç kaldığım da.

Arabamız 67 DC 967 plakalı, sarı fil dişi renginde Murat 124 tü. Babamla çok seyahat ettik. Şoförüydüm! Baba kız olmaktan ziyade arkadaş gibiydik ikimiz.

46 yaşında vefat etti. Ardında ölmez anılar bıraktı. Annemle sigarayı beraber bırakmış, oh ne güzel yürüyorum da artık Memnune demişti. Daha 3 gün olmuştu bırakalı.

Gerze’de 1979 Kasım ın 5’i 6’ya bağlayan o kara gecede saat 1,5 tu. Fenalastı. Çaresizlik içinde nereye baş vuracağımı bilemedim. "Baba Alaattin Amcaya haber vereyim mi" diye sormuştum kendisine, rahatsız etme demişti. Kanepeye oturmuştu, belli hiç hâli yoktu. Başı omuzumdaydı. Ayaklarına baktım parmak uçları morarmaya başlamıştı. Kim çağırdı, nereden geldi? hatırlayamadığım Sağlıkçı bir kadın mutfakta şırınga kaynatmaya çalışıyordu. Canhıraş bağırdım Babam ölüyor kaynatmadan yap ne yapacaksan diye! iğne yapıldıktan sonra yerine uzattık. Sesi sanki midesinden geliyordu. Annem ağzına pamukla su veriyordu ve şaşkınlık derecesinde sakin Allah de Nahit dedi. Allah Allah’ım demeye başladı Babacığım. Babam göz göre gidiyordu. fırladım Teyzem lere haber vermeye. Yetişin Babam ölüyor diye kapıyı ısrarla yumrukladım.

Sonrası kabus gibiydi.

Koşarak eve geldiğimde Dr. Göz kapaklarını kaldırıp bakıyordu. Doktor çok geç kalmıştı. Başınız sağolsun dediğine inanamadım. Kaybettik. Kalp yetmezliği idi ölüm nedeni. Bypass olmak istememişti, masadan kalkamam demişti bana Gaziantep’e gelip. Yalvardım ne olur ol Babacığım diye.

Daha bir hafta olmuştu Gaziantep’ten beni çağırmıştı. Neden Babamla geçirmedim en güzel zamanları mı diye pişmanlık duydum ve halen de duyuyorum.

1 gece evde kaldı. açıp açıp yüzüne baktım. dudaklarının kenarından kan sızıyordu. yüzü gittikçe sararmaya başlamıştı.

Turgay ile birbirimize söz verdik o akşam Annemizi hiç üzmeyeceğimize dair. Sözümüzü tutabildik mi?

Annem 10 gün sonra acısına dayanamadı tekrar sigaraya başladı.

Bense cenazeden sonra kalmadım Gerze’de. Yeğenime bakmak için tekrar Gaziantep’e döndüm. Daha 1 hafta olmuştu beni çağırmıştı Gerze’ye Babam .

Hayat Babamı kaybedince anlamını yitirdi.

Gözlerinin içine bakınca kendini gördüğün, üzüldügünde hisseden, çünkü; seni korumak için herşeyi göze alan, sarmalayan tek Adamdır Baba.

Çınar ağacındır altında gölgelediğin. Seni koşulsuz seven ve eşi emsali bulunmayan tek erkektir.

Yıllar geçse de unutamazsın. Sevgisini arar bulamazsın.

Yalnızlığı içten içe yaşadığım zamanlarda bir ses "üzülme kızım" der. Çünkü benim Babamın son sözü buydu bana. Omzuma yaslamıştı o tek tel bile beyazlamamış sarı saçlı mübarek başını.

Şimdi bayramlar gelip geçiyor ya! onsuz kıymeti yok ki!

Nurlarda uyu Babam. Allah’ım rahmetini, merhametini eksik etmesin, mekânın cennet bahçeleri olsun.

Aylin Akgün