Konuşmanın bir sınırı bir hattı hududu, ölçüsü ayarı, ince bir çizgisi vardır. Bunlara uyulmaz, muhtevasız, tekrardan ibaret, içi boş lüzumsuz sözlerle konuşur, zamanı süreyi dikkate almaz, karşıdakinin moralini motivasyonunu hesap etmezseniz baş ağrıtır kafa ütülersiniz, insanı anlamsız ve gereksiz yorarsınız.
...

Konuşmak sadece bir şeyin özünü aktarmak, ana temayı ifade etmek değildir. Biraz özün etrafında dolaşmaktır. Ancak özden çok uzaklaşmamaktır. Fazla dağıtmamaktır. Sağa sola sapmamak, laf kalabalığı yapmamak, dinleyeni usandırmamak, gerilimi artırmamak, zamanında bitirmektir.
...

Bu böyle olmakla birlikte bir çoğumuzun bahsedilenlere uymadığı, bir başlayınca susmadığı, ağzına ne gelirse konuştuğu, muhatabını bıktırıp usandırdığı görülür.
...

İşte kafa ütülemek böyle bir şeydir. Rıza dışı konuşmadır. Zorla dinlettirmedir. Siz gevezelik eder çene yorarken, belki belki stres atarken diğerinin beynini patlatmadır. Sinirlerine tavan yaptırmadır.


Kemal SEYFİ
12.08.2021