Hep yaslanmayı bekledik.Bilmiyorum acaba sırf dünya içinmi yaratıldık.İzzetle ölümü zilletle hayata mı tercih ettik yoksa?Belki bakmayı günahtan saymadık. Belki de baktıkça ibret almadık.
İnsan gayet aciz gayet marur...
Bu güne kadar dünyada kalacağımızı tahmin etmemiştik. Peki ya şimdi! Şimdi tahmin edebiliyormuyuz?Nerden biliyoruz bilgisayarın başından kakabileceğimizi?
Kendimizi uçurumdan attığımızda ne olacağını bilemeyiz.Bu bizim için meçhul fakat Allah için malümdur.
Aristo, aşağılık bir adama acıdığı için kendisini kınayanlara şu cevabı vermiş:
"Ona ahlaksız olduğu için değil, insan olduğu için acıyorum".
Bizde kendimize ait olmayan fakat bize bahşedilen insanlığın hakkını vermek zorundayız.
Yoksa hakettiğimizimi düşünüyoruz bize ait olmayanı
Bir işyaparken aniden o işi bırakıp başka bir iş yapmaya başlarız. Sonra da deriz ki:
"işte kaderimi değiştirdim"Aslında kaderimizi değil yaptığımız işi değiştiririz.Kaderimizde vardır saten o işi değiştirmek.Kadere fazla yorum yapmak doğru değil aslında.Kader sonu gelmeyen bir kuyu insanı ihyada eder iflasda ettirir.
Rabiatül adeviye diyorki:
"Hayvanlar ateşe ancak öldükten sonra girerler, insanlar ise diri diri".