0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
698
Okunma
Yorgunluk kalbine çöktüğünde boğazında düğümlenen acıyı ne yutabilirsin ne de kusabilirsin, takılır kalır orda, her yutkunduğunda o acı kızgın bir iğne gibi saplanır durur kalbine..
Bir an pençelerini göğsüne geçirip orda o kadar acı hissetmene neden olan o kan torbasını söküp atmak istersin ama yapamazsın..
Uykudan gözlerin açılmıyorken bir parça uyku dilersin geceden,
Aklın imdat çığlıklarına sağırdır zaten, Kalbinle başbaşasın,
Bütün acıyı tepeden tırnağa hissedeceksin,
Hiçbir yere kaçamazsın..
Kanın kalbinde değilde içine aktığını hissedersin bir süre sonra,
Kalbinden boğazına düğümlenen o acı nefesini ele geçirmeye başlar..
Direnebilirsin ama direnmek gelmez içinden,
Kendini boğazında düğümlenen o acının kollarına bırakırsın;
Artık dünya üstüne yıkılabilir önemi yok.
