üç kuruş etmezler hayalleri bile çalar.

Ne garip değil mi?
Heyecanla
hayatı
mutlu,
dopdolu yaşamayı beklerken
günışığı altında
karanlığın içinde
savrulmaya başlarsın,
kimseler bilmez,
meçhul...


Bazen
bir dakikanı bile
hak etmeyen
bir insan için
ömrünü feda edersin.

Çaresizlikten
Saygısızlığa,
şiddete,
aşağılanmaya
ve yalnızlığa
maruz kalırsın.

Bir umutla
beklersin
Umutsuzluk içinde
Rahatsız edici
sıcacık gözyaşları
yanağında süzülürken,
o
kadar yorgun olur ki
gözlerin,
her an
uykuya dalabilirsin.

Bazen
kâbus gibi
rüyanda bile
devam edebilir.
Hep bir anlamsız korku
ve panik
olur.
Derinlerde bir ışık ararsın.


Özgürlük,
mutluluk
nasıl bir duygudur.
Hayâl kurarsın
kendi kendine.
Kapalı
kapılar arkasında
kurtulmak,
özgürce mutluluğa koşmak...
Sonra vazgeçersin,
çünkü
bu bir hayâl
Ya sonra?
Ya sonra

Güzel yazını şiire çevirdim dost kalem

Sevenlerin birde bu tarz okusunlar istedim


GÜNAYDIN

bize kalan hayallerimiz düşlerimiz,hayalde olsa mutluluğu hissedebilmek yaşamaktır
eyvallah