ÇAY İÇERİZ ( ÖYKÜ )

Kısa bir bekleyişin ardından karşılaştılar..
İlk defa görüşeceklerdi.
Usul adımlarla, bir masaya oturdular.
Etraf sessiz ve sakindi.
"Çay içeriz" değil mi..? dedi..adam
..ve çaylar söylendi..
Ortamın tedirgiliği gidermek için, kısa kısa cümleler, hal hatır sormalar.. zaman geçmek bilmiyor du..
Bir ara sessizlik hakim oldu ikisi de sustu..
...
Hiç konuşmadan öylece, arada bir kaçamak, utangaç bakışlarına takılıyor du adam. Ne kadar zaman geçtiğini bilmeden..
Kadın sordu.
"Ne oldu.? Neyin var..?" diye
Bir konu bulmak için.
adam uzun uzun baktı. Kadının gözlerine..öyle bir duyguya kapıldı ki hadi gel tut ellerimi der gibi.
...
Tomurcuğa durmuş çiçekler var göz bebeklerinde.. Deli sevdalı taylar koşuyor..bakışlarıyla çizdiği bozkırda.. çağlayan lar barındırıyor du...sarp yamaçları andıran iki dudağı.. daha neler neler.. birde dik kayalıklar ve uçurumlar..
Bunları düşünürken adam.. adeta kendinden geçmişti .
...
Sanki anlamıştı kadın..adamın düşüncelerini okuyor du kitap gibi..
Mahçup bir şekilde baktı.. umarsızca bir gülüş koydu dudağına..çayını yudumlarken.
Dalgalı saçlarının ahenkle omuzlarına dökülmesini kıskandı bir an..adam.
Mekan, zaman kavramı yoktu ikisi içinde..
...
...
Daha çayını bitmemişti ki.. oturduğu yerden fırtına gibi kalkarak, sessizliği bozdu..kadın.
Bir kaç adım yürüdü. Aynı umarsız gülüşüyle, adamın gözlerine bakarak..
- boş ver..okunacak değil, yaşanacak bir şeyler yaz..dedi..

...ve gitti hiç gelmemiş gibi..

Hiraeth
——Saybe Balcı Taşar.