Mutlak İde kendiniderin ve yalnız bir hissin içinde bulur.Bu Mutlağın sonlu şeylerin içinde sonsuz bir Varlık olarak belirme durumudur.Eğer Varlık içimizde böyle belirmeseydi içimizdeki sonsuzluk kavramı da olanaksız olurdu. İDE DE SONSUZDUR Şeylerde. Biz tikel olarak yalnızca Sonsuz Şeylerin içinde BİR özneyiz.Oysa ide miz ,tek tek şeylerin toplamına eşit idemiz sonsuzdur.
İnsan ancak Mutlağı unuttuğu ölçüde Mutlak dışındadır.Şeyler bizi içine öyle çeker, öyle hissimizden uzaklaştırır ki bizi, biz ancak kendimizi Şeylere ortak şeylere sahip olduğumuz sürece varolduğumuzu sanırız.Bu ise kesin bir avunma halidir.Çünkü şeylerle dansımız hiçbir zaman sonsuz değildir.Burada bizim sadece tatminkar yanımız su üstüne çıkar.Oysa Sonsuz-Mutlak idesonlu olan hiçbir şeyde avuntu bulamaz,o kendini kendi içinde bulduğu zaman varolur.O halde varolmak,Mulak İdeyle İnsan İdesinin birbiriyle kaynaşmasında,birbiriyle özdeş olması durumunda gerçekleşen bir durumdur.Burada varoluşu belirleyende belirlenende son tahlilde Mutlak İde dir.