Mirim;
Kanadı kırık bir turna geçti buralardan/geri dönülmez iklime yolluk hazırlıyor Handan gülüşleri heyecanlı konuşmalarına karışmış yapacağı provanın derdinde nasıl güzellikler sunarım diye…
Halay bakışlı kızlar Menekşe Gülendam ürkek ceylan gibi bedenleri birlikte dönecekler semaya
Aşka durmuş turnalar gibi güzelliklere selam bakışları saçlarında karanfil rüzgârları sevgi işlenmiş damarlarına… Serkan ilk gün heyecanında Koray’ın yüreğinde ateş var anası dikmiş beyaz gömleğini
Saçları taralı daha oniksinde bu arada içerden sesler geliyor Muhlis yüreğine doluşan türkü sıralama derdinde(düşenin dünyada dostu yok imiş)Hasret bağlamasını süslüyor bir gelin gibi (hasretinden prangalar eskittim)
Metin Altıok cebinden buruşmuş bir kâğıt çıkarıyor ve şiir tekrarı Asım Bezirci hangi şiiri demlesem derdinde Suları baba her zamanki gibi sakin kendinden emin deyişleri suluyor sıcacık yüreğinden…
İşte gönlü bir kelebek inceliğinde bu insanlar her biri hayat daha güzel olsun daha özgür olsun ve yaşanılası bir merhaba demek derdinde…
Dışarıda ise bir grup ateşi körükleyip aynı kabile toplumlarında olduğu gibi yanık izi derdindeler bir yandan devirdikleri araçların lastiklerini ateş daha da harlansın diye atıyorlar… Sonra bir grup Pir Sultan anıtının etrafına bariyer yapıyor ve bağrışmalar gülüşmeler arasında bir korku iklimi bu coğrafya hak etmiyor bunları içerde dumandan dilsiz sesi kavrulan insanlar donuk bir yalnızlığın içinde bir bardak suya muhtaçlar… dışarda sevinç çığlıkları zafer nidaları…
İşte!
İnsan olmanın bu kadim toplulukta bireye dönüşmenin ne kadar zor olduğu bu sevgisiz topluluktan anlaşılıyor böyle bir kıyım ancak cahil insanların işidir…
Aynada kendi yüzlerini unutmuş bu insanlar sevgi tohumları kurumuş dallarında "mademki ben bir insanım"erdeminin sınırlarını çoktan aşmışlar bir canavara dönüşmüş sevgisiz bakışları donuk ve mat…

Madımak!
Yaralı ceylanların mekânı
Sızlayan zılgıtlar toprağı
Anaların gözyaşı suladı
Bu yangını…

Her 2 temmuzda…