1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
535
Okunma
bir kuş şarampole yuvarlanır yükseklik korkusuyla
bir bulut kendine ağlar
yerden yüz bulmadıkça
mevsimler değişir
ağaçlar utanır soyunurken
son baharın kollarında
karınca
kararınca yaşar
ağustos umarsızca
dün ölür
kalan günler bizimdir
on
sekizinden gül alır
ateş ten kül
duman sisi bastırır
şehvete incecik tül
bir evin damı akar sessizce
bir evse damsız
sokaklar çıkmaz
kaldırımlar ıssız
kimi unutur zamanla kim olduğunu
kimi yaşar hatıralarla
lambalar soğuk
ışıklar ürkek
söndür hadi mumları
nefesin varsa
Cevap Yaz