“Bir ömür aslında bir şiirin içinde yaşamışım ben elbet adını bilmediğim bir şiirmiş bir ömür bana eşlik eden ve işte yazmaya başlamamın üzerinden sekiz sene geçmişken artık eminim ki ben bir şiirim ve sen de arka kapısıymışsın şiir hanının.

Hancı mıyım yolcu mu?

Ne fark eder ki ne de olsa gidip gelmelerimin mealidir iç sesimdeki coşku ve sevmeyi seven bir insan olarak şükrediyorum Rabbime beni bana yakın kıldığı için ve yine Rabbim sayesinde haddimden fazla seviyorum dostlarımı ve onlar sayesinde tutunuyorum hayata elbet Allah’ın izniyle ve işte büyük aşkım iken kalemle ettiğim her hasbıhal bir şekilde sayfaya nüksediyor.

Şiir aşkım nüksetti şimdi, Nebahat bu anlamda seni yolcu ediyorum kendi karanlığına teslim olmuşken sen, ben içimdeki aydınlıkla geceyi bile aydınlatabilirken…” Yıldız Gülüm Çamlısoy



Aramak adına kendimi dünyamı duygularımı ararken, kardeşim benden önce bulmuş, hissetmiş oysa benim bu duyguları aramak bulmak için verdiğim savaş, bu yolda ki yolculuğum içimdeki aydınlıkla geceyi aydınlatma telaşımla aydınlatamaz iken, kardeşim aydınlatmış. Kolay değildir çileli bu yolda çileyi dost bilmek haktan gelen bilerek arkadaş olmak sabırla yol almak, hep karşına bir engel çıkar aşılması zor lakin, aşılmaması içinde irade sabırla dost gönülle mümkün iken bu engelleri aşan kardeşimin peşinde yoldayım sabırla sevmeyle dost gönülle varmayla. Bu yolda olanlara binlerce kez selamlar…



Gönülden bir vererek binlerce kırgınlığı almak buna rıza göstermek, her insanın harcı değildir. Ufacık bir detayla binlerce problemi çözen gönlün sahibi kardeşimin bu yoldaki çabasına gayretine hayranım, yıllardır okurum kardeşimi hayranım sözlerine kelimelerine duygu ve hislerine, vurgun yemiş olsa da hala Rabbime sığınarak, bu yolda dimdik sevmelerle yoluna devam ederken, ona hayran olmamak mümkün değil…Hangimiz severken vurgun yemedik, kimisi kısa boylu dedi, kimisi bana dedikleri, gibi şişmansın dedi, kimisi çirkinsin dedi, kimisi kelsin dedi…Bilemediler ki biz sevmelerin dünyasından geliyoruz her şeye rağmen severiz, küsmek nedir bilmeyiz, kaybeden biz değil sizlersiniz, sevmeleri bilmeden zan içinde yaşarken, döktüğünüz gözyaşından haberiniz yok, parçalanan gönlünüzden habersiz kendinizi bir dış görünüşe mahkum ederek, içteki görünüşü sevmeleri mutluluğu yaşamadan kaybeden oldunuz haberiniz yok!



Sevmek umut iken Rabbimden, saraylar içinde yaşamakla bizler sarayı, sizler harabeleri seçtiniz karar sizin, zorla mutluluk yaşatılmaz bilirim, bu nedenle sarayımız her yerde kurulu kapısını çalan olursa açık herkesi bekleriz, yalansız riyasız zansız yakıştırmasız etiketle etiket yapıştırmasız gelecekseniz kapımız açık, yoksa sizler kaybedenler kapıya sığarak bu halinizle gelemezsiniz, bırakın size yük olanları ancak o zaman içeriye girebilirsiniz vesselam, selamlarımla.

Mehmet Aluç