Zaman çok hızlı akıyor.
Birçok şey yapmak istiyoruz.
Bazen bunların mümkün olamayacağına dair bir olumsuz his, düşünce beliriyor içimde.
Zaman yetmeyecek diyorum.
Mümkün görünmüyor gözüme hayal ettiklerim.

Sonra.
Mümkündür onlar.
Olumsuz bir ruh hali, düşük bir seviye, düşük enerji…
Olumsuz düşünceleri yüceltir.
“Çok az enerjiyle nasıl muazzam büyük yollar alırım?” diye düşündüm.

Çözümü buldum.
Çok güçlü bir etkisi olmalı yaptığım şeyin.
Konusu neyse.
Bir öykü mü yazıyorum, çok güçlü olmalı.
Bir roman mı yazacağım, çok kısa ve çok güçlü olmalı.
İçinde açık mavi varsa çok güçlü olmalı.
İçinde nefret olan bir roman mı yazacağım, bu nefret okuyanı sarmalı.
Nefreti imha yöntemi de anlatılmalı.

Bir konuya odaklanıp başaracağım diye deve kuşu gibi gömüyorsun kafanı ona.

O şey enerjini sülük gibi emiyor, ruhunun enerjisini sülük gibi emiyor.

Önemsediğim, yücelttiğim şeylerin içinden çok çabuk çıkmaya karar verdim.
Belki de onlarla bir yere varamayacağım.
Daha fazla deneme yapmam lazım.
Hayal ettiğim şey için harcayacağım enerjiyi birden harcamayacağım.
Çünkü insanlar bana birden değil; kademe kademe inanacak.
Küçük kızlar rehberim.
Küçük adamlar rehberim.

Ben bir ilkokul öğrencisiyim.
Artık çok az bir enerjiyle çok ama çok yol almak istiyorum.
Atların sessizliğine başını yaslamış uyuyan genç kızların romanlarını yazacağım.
Gök göz yaşlarındaki uçuşan kelebekleri yaralarındaki.

Bu şeyi yürekle karşılamalı.
Bu acıları, bu engelleri, bu çaresizliği…
Bu işsizliği…
Bu yalnızlığı…
Bu portakal bakışını genç kızın.

Bu şeyleri yürekle karşılamalı.
Kaçmamalı.
Yanına diz çöküp oturmalı.
Utanmamalı…

Arka plan mühim.
Hayatın senin için yazdığı planı sezmek mühim.

Bunu seziyorsan çırpınma.
Su yürür, yolunu bulur.


06:40
9Mayıs 2021 Pazar