Dünyada bir hayat ağacı var
Her bir dalında ayrı hikaye
Bir baharı görür bir sonbaharı
Özünde baharı sever lakin
Sonbahara haksızlık etmek istemez
Hayat ağacıyım ben ne de olsa
Varsın sonbaharda olsun ne var
İlkbaharın tadı sonra başka oluyor
Hayat ağacı derde insan bir duysa
İnsan bu duymaz uymaz uydurur
Uyarsa değişmek zorunda çünkü
Kendine bir yaşam alanı oluşturur
İnsanın fıtratı da böyle neylersin
İnsanoğlu içinde bulunduğu
Mevcudiyeti anlamak ister
Anlamasa bile tanımlar sonra
Çünkü ihtiyacı bu yöndedir
Tanımlama olmadan yaşayamaz
Bu yüzden hikayeler oluşmuştur
Dünün hileleri bugün gerçek olmuştur
İnsanoğlu kendi attığı yalana inanır
İhtiyacına göre şekil alır sürekli
Somuttan gelir soyuta gider insanoğlu
Buna ihtiyacı olduğunu bilir
Bilinç altında bu gerçek yatar
Yüzeye çıkmadıkça da öyle kalır
Bilinmezliği sever insanoğlu
Onu mat etmeye çalışsa da
Ayrılsak da beraberiz hesabı
Ki ayrılamaz bilinmeyenle
Kendi varlığı bilinmezdir çünkü
Hem bilse ne büyüsü kalır değil mi
Hayat ağacı büyülü bir sahnedir
İnsanoğlu yaratıcılığını kullanır
Hüneri kendinde görmeyerek
Oyununu sergilediği sahnede
İnsanoğlu bu az ve öz kendisi
Az yönü özüne kavuşamaz pek
Yaratıcı olmadan yaratmayı sever
Yaratılmış olmak daha cazip gelir
Hayat ağacına elbise diker biçer
Her bir dalı ayrı bir gezegen olur
Her bir yaprağı ayrı bir hikaye
İnsan insandan çıkanı sevmez
Kendisi başka şeyden çıkmış gibi
İnançları ideolojileri çatışır sürekli
Değer yaratır kendini değersizleştirir
Bunu değerlenmek isterken yapar
Rezil sefil bir varlıktır insanoğlu
Bu haline örnek vermek ürkütse de
Öyledir öyle kalır kendini gerçekleştirir
Herşeyi insanoğlu yaratmıştır
Bir insan yok ki bir karar olsun tek
Çelişkiler tarihidir insanoğlu
Tüm mitolojileri birbiriyle kapışır
Yunan mitolojisine yazı gelmiş
Orda poseidon denizler deprem tanrısı
Roma mitolojisine tura gelmiş
Orda poseidon neptün olarak geçer
Herkes benim inancım hak diyor
Haksızlık ederken karşısındakine
Milliyetçilikleri bencillikten ibarettir
Bu dünyada bulunmayan umuttur dinleri
Öbür taraf için muhafaza ederler
Karşılıksız bir çek senettir bu her zaman
Bozdurulmayana kadar anlaşılmaz
Bozulan en sonunda insan olur yine
İş işten geçmiştir artık önemi yok yani
İnsan hiç birşeyde karar kılamaz
Birliğe dirliğe çağırır sonra kendince
Hayat ağacına yüktür insanoğlu
İyi bir meyve değil sonuçta
Öz benliğine erişemez bir türlü
Öğesi olduğu dünyada sözde kalır
Onu bunu kutsal olarak görmeyi sever
Bir türlü kendini kutsallaştıramaz
Bu yüzden kendisi kırılır put olarak
Tekrar meyvesi olana denk
Özümsenemediği hayat ağacının
Meyve veren ağaç taşlanır derler
İnsanoğlu hayat ağacını taşladığı için
Vakitsizce düşer kendi dalından
İnsan insanı hayattan koparır
Bunu bilmez bilmek istemez
Dünyaya insan getirmekle övünür
Gelişi kendi elinde değil iken
Getirdiğiyle caka satar etrafa
Ali hayat ağacını taşlar ahmet düşer
Buse hayat ağacını taşlar ece düşer
Dünya dersin ki çukur olmuş adeta
İnsan insanı içine düşürmekte
Birde düşürmedim kaldırdım demekte
Hayat ağacı sabır taşı değil çatlasın
O da son meyvesini verir elbet bir gün
Sonra geriye ne taşlanacak bir ağaç
Ne de taşlamak isteyecek bir insan
Hayat ağacını baltalamak intihardır
İntihar etmek isteyen az öteye gitsin
Bu hayat ağacıdır dar ağacı değil
Hayat ağacını dar ağacı olarak kullanır
Salıncak yapmayı bilmeyen insanoğlu
Bu yüzden çocukluğunu eksik yaşar
Sonra da çocukluğuna özlem duyar
Hayat ağacını sulayıp yaşatmak lazım
O yaşıyor zaten biz öldürmeyelimde
İnsanoğlu herşeyde aşırıya kaçıyor
Seveyim derken sevdiğini boğuyor
Herşey ölçüsünde iyidir bu yüzden
Güzel görünene iyi bakmak gerek
Mutluluk olup değsin diye kalbe
Hayat ağacı meyve verir canlı olur
Canlı meyve verir hayat ağacı ölür
Elinde imkan olsaydı eğer hayatın
Ağacının meyvesi insan olur muydu
Çürük meyveyi ağaç bile istemez
Dalında olması ona hakaret görülür
Hayat ağacının sözü bir özü diridir
Diri olmak isteyen birliği bozmasın
Herkes için bu mutlak güzel bir düştür

Sinan Bayram