AKİF NEYİM OLUR?


Bildiğim tek Akif, ismini halk koymuş; Ragıf ismini telaffuz edemeyen çevresi sonrasında diğerleri ona Akif der o da kabul buyurur.
İlkokulumun adıydı ortaokulda, lisede onun adını duydukça beni anayurduma götüren aşinası olduğum akrabamdı.
Üniversite öğrencisi olduğum şehrin milletvekili olduğunu öğrendiğimde birden hemşerim oluverdi.
Dik duran, sözünün eri kurtuluş savaşının neferi olduğunu öğrendiğim zaman adamdı olmak istediğim.
İstiklal marşını dikkat ile okuduğum zaman korkma sözünü yadırgadım, zerre korkusu olmayan büyük şair neden bu kelime ile başlangıç yapmıştı. Devamı umudu, kararı ve zaferi müjdeliyordu lakin söz sarrafının ilki bu olmamalıydı. Yanılmıştım korkma boşuna seçilmemişti, teslimiyetin abidesi Hz. Ebubekir’e , Peygamber Efendimizin hitabıydı. Sonrası nasıl Medine Şehir Devleti ise İstiklal Savaşının nihayeti yeni bir fidan Türkiye Cumhuriyetiydi. İşte tamda bu sebepten inancımın vatandaşıydı.
Anadolu köyleri gibiydi giyimi, yüzü gösterişsiz derin dalgalar barındıran bozkır denizi. Tevazu ardında heybeti simasından hala okurum. Derin bilgisi Fransızcaya hakimiyetine rağmen sesiz sedasız kalabalıklar dışında kalan. Sadece bir cami cemaati olsam diyen Zarifoğlu’nun tarifine uyan bizden dedemdi.
Bülbül adlı şiirinde Bursa’nın işgale karşı tepki vermeyen fıtratına uyan bir biçimde şakıyan bülbüle sitem ediyordu. O özgürlüğümdü o halde.
İdeallerini gerçekleştirecek yetişen Asım’dan bekliyordu. Asımın nesli diyorum ya dedikçe lise çağlarında uykulu, uyanık kalbimin attığını anımsarım. Bir Asım torunu olarak beni kabul buyursun isterim.