En nihâyetinde insanız ikimiz de.
Sevdiğimiz ve sevmeyi bildiğimiz kadar insanız.
Benim lügatımda sevmek yer alır bir insanı tanırken.
Fikrimce insanî felsefem şudur;
"İnsan sevmeyi bildiği kadar insandır."
Şimdi diyeceksin ben daha çok sevdim.
Sevmenin azı çoğu olur mu hiç efendim?
Sevmek marifet ister, meşakkat ister, sabır ister, şefkat ister, özlemek ister, ömür ister kuzum.
Sevmenin güzeli makbuldür.
Sevmenin ölçüsü edeptir.
Sevmenin kafi ölçüde olması bakîdir.
Güzel seversin herkes kıskanır seni. Neden diye sorarsın. Sen güzel sevildiğin için, bense güzel sevdiğim için.
Hepsi budur yalnızca, sana olan sevgimin.
Sense işte, benim sevgimin güzelliğisin bu kadar.
Daha ne kadar güzel anlatabilirim ki seni sevmeyi.
Benden ötürü;
Allah bilir.

Küçük Bir Dipnot: (Sevgiyle yazılmış bu dizelerin, sevgiyle dokunması dileğiyle.)