Çok değil birkaç yıl önce dicle nehrinin kıyısına yaslanmış binlerce yılın izini taşlarında saklayan bir şehir vardı kayaların içine oyulmuş mağaraları bin yıllık köprü ayakları camileri ve kaleleriyle yaşayan bir tarih müzesiydi fakat o müze artık yok.

baraj suları asırlık hikayelerin anlatıcısı olan o taşları bir bir yuttu. bir zamanlar çocukların kahkahalarıyla yankılanan sokaklar şimdi derin bir sessizliğe gömülü. her dalga yüzyılların hatırasını biraz daha derine gömüyor

bu yıkım sadece taşları değil bir halkın hafızasını da aldı. dedeler torunlarına şurada büyüdüm şurada oynadım diyemiyor artık. zamanın üstünden geçtiği ama yenemediği o kadim şehir modern dünyanın ilerleme adı altında yaptığı en büyük tahribatlardan birine kurban gitti

hasankeyf sadece bir şehir değil insanlığın ortak mirasıydı. mağaralarında ilk insanın nefesi taşlarında artuklu mühendisliğinin zekası surlarında yüzyılların savaşları ve duaları saklıydı. bugün o miras suyun dibinde ulaşılmaz bir yerde duruyor..

belki bir gün dicle çekilir belki bir gün taşlar yeniden gün yüzüne çıkar. ama biz biliyoruz ki bir şehrin ruhu bir kere gömüldü mü geri getirmek artık mümkün değildir. hasankeyf bir uyarıdır kültürünü tarihini kaybeden toplum hafızasını kaybeder hafızasını kaybeden toplum ise geleceğini inşa edemez. ...