Yoldayız yine Ankara’da dün var olan güneş bugün saklanmış hatta lapa lapa kar yağışı ile evden çıktık. Hani ocağın ortasına kadar yüz görümlüğü isteyen yağmur ve kar Nisan ayında yeni açan ağaçların çiçeklerine alabildiğince çarpıyordu. En safı da badem ve kayısı ağaçları olmalı ki azıcık güneşe kanıp kuru dallarını hemen çiçekleri ile donatığından kar ve soğuktan en müzdaribi de sanırım onlardı.

Arcımıza binip radyoyu açtığımızda radyoda Ankara’nın bağları da büklüm büklüm yolları türküsü sanki bilmiş gibi bize eşlik ediyordu. Kar ve olmayan hatta rant uğruna yok edilen Ankara’nın bağları eşliğinde yolumuza devam ettik. İç Anadolu’nun bozkırları önümüze bulanık hava içinde serildi. Bulutlar kah göründü kah bulutların güneşe izin verdiğince güneş ışıkları yolumuza süzüldü.
Yolumuz uzun önce Eskişehir Bursa ve Balıkesir.

Ankara’daki ara ara yağan kar Eskişehir Bozüyük’de basbayağı her tarafı tutmuş bembeyaz idi. Ağaçlar yaşlanmış sakalı beyazlamış dedeler gibi kırlaşmış, ovalar kendini daha beyaz olarak ortaya çıkarıyordu. Bu arada yollarda hiç şehirlerarası otobüs yok, bol bol birbiri ile yarışırcasına uzun kısa tanker dolu boş TIR araçları önümüzde arkamızda bizim ile yola devam ediyoruz Bir ara birkaç otobüs göründü.

Levha İnegöl 34 km yazıyor. Bir yokuş çıktık bir yokuş iniyoruz. Karla karışık yağmur da hızlandı cama hızlı hızlı vuruyor.

Bu havada ve pandemide ne işimiz mi var çatımız akmış. Tamir ettireceğiz. İnşallah evi su basmamıştır diye dua ediyoruz.
Akşam olmadan, sokağa çıkma yasağı başlamadan Balıkesire varmamız lazım.
Herkesin derdi başka.