2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
712
Okunma
kendi kadavrasına bürünmüş
yokluk ve acının son döngüsünde
artık tuttuğum isimler yok
karanlığımda
sezgin ve hisli yağmur perdeleri
sonra sen geliyorsun
içimde biriktirdiğim dünya seni kabullenemeyecek
yadsınmış ve terkedilmiş bir öksüzlüğün
basamaklarında adıma hilaf oluna
ben en büyük yalancınızım
burada bitip tekrar başlıyor
o kış günü melankolik yalnızığım...
tutsaklığım.....