Bana da sana da o sıra mutlaka gelecek. Bilmiyorum öncelik senin de olabilir, benim de. Ne farkeder ki? Benim başıma gelen, senin de başına elbette gelecek. Acı haber tez zamanda nasılsa duyulacak. Ha benim sayfamda, ha senin sayfanda duyurulmuş ne önemi var? Sonuçta ikimizi de aynı akıbet bekliyor.

Önce üzülecekler, ah, vah edip "ışıklar içinde uyusun, Allah rahmet eylesin, mekânı cennet olsun, Allah yerinde dinlendirsin inşallah" diyenler de olacak, sayfalarından o dakika çıkartıp, telefon rehberlerinden adını silenler de. Sonrası mı? Bilmeyecek ne var, unutacaklar seni de beni de. Vefalı bir kaç arkadaş çıkarsa paylaşır belki fotoğraflarımızı veya şiirlerimizi. O zaman ne mutlu sana da bana da. Belki bu onur sadece senin olacak, kendi nam-ı hesabıma bir şey diyemem, benden sonra ne olur orasını hiç bilemem. En azından benden şanslısın, varsa eserin ölümsüzsün bu anlamda. Benim hiç bir şeyim yok, üç beş bir şeyler karalamıştım, onlara da dönüp bakan olmaz. Olur mu dersin? Belki de haklısın. Ölenlerden biliyorum, dün öyle olmuştu, yarın da öyle olabilir tıpkı bugün olduğu gibi. Ölüler konuşamayacaklarına göre şiirler, yazılar, fotoğraflar kalacak geride senden benden birer anı misali.

Senetimiz yok ki yarına sağ salim çıkmaya. Protokol de imzalamadık Azrail’le. Ölüm ne genç dinliyor, ne yaşlı. Ne zengin dinliyor ne fakir. Aç olanı da dinlemiyor, tok olanı da. Güzel olanı da dinlemiyor çirkin olanı da. Eğriyi de dinlemiyor, doğruyu da. İlahi güç bu olsa gerek, ölümsüz hiç kimse yok, herkes eşit.

Ah ölüm! Sana da bana da o kadar yakın ki. Hiç ölmeyecekmişiz gibi yaşadığımızdan olsa gerek ya önemsemiyoruz sıranın bize de geleceğini ya da diyoruz ki, "Olmaz! Ölüm bizden uzak olsun, şimdi hiç zamanı değil!"

Oldu canım, kahvenizi nasıl alırdınız?

Vecdi Murat SOYDAN
25 Mart 2021, Isparta