7
Yorum
9
Beğeni
0,0
Puan
762
Okunma
Sayfadaki yazdıklarıma şöyle bir göz attığımda anladım ki; kendimle ne kadar gurur duysam haktır diye düşünüyorum.
Diyeceksiniz ki niye?
O halde beni okuyun demek isterdim lakin, okuyun diye de zorlamayacağım tabi
anacak; okuyanında zararlı çıkmayacağını garanti ederim hani;))
Çünkü boş heves değilmiş yazdıklarım
Özümden çok sevmekmiş meğer sizleri
Değer vermek, deneyimlerimi sizlere aktarmakmış tüm çaba.
Türküm doğruyum çalışkanım demekmiş
Ruhum, ta ezelden hür beslenmiş meğer
Türküm ülkümü yüceltmek
Türküm Çocukları sevmek
Türküm yurdumu milletimi özümden de çok sevmekmiş aslolan.
Sevgiyi yüce yapan antmış mayamızda harmanlanarak karılan.
Ta derinlerden akmış süzülerek,
Köklerimden fışkırmış.
İşte bu nedenle kendimle gurur duymaktayım.
Lakin pas tutmuş kalplere fayda sağlamış mıyımdır ?
Bak burası muamma işte;))
Zaten en büyük sorunumuz da bu bence,
Kalbi paslandırmamak.
Mühim mesele...
Kalpten ATMAK, ÇARPMAK!
TÜM SAMİMİYETLE.
SAYGILARIMLA NİCE….