İhlasla, samimiyetle, teslimiyetle, kalpten olan hiçbir şeyin karşılıksız kalmayacağına dairdir söz. Dilden söylemişsin ne önemi var, kim dinler ki, o sese kulak verir ki, üzerinde durur, kafa yorar, düşünür ki!
………………………………………….

Dilden değil gönülden söylemek gerek. İçten yürekten gelerek iletmek gerek. Dille söylemişsiniz kıymeti ehemmiyeti yok bunun. Hissetmedikçe, bağrınızdan kopmadıkça, benliğinizi kuşatmadıkça ne önemi var bunun. Konuşmuşsunuz, dilden ifade etmişsiniz sadece işitilir geçer. Kalıcı olmaz. Yerleşmez. Bir kulağınızdan girer diğerinden çıkar.
………………………………………….

Kimin ne tür laf ettiğine bakarız. Dilden mi yoksa gönülden mi olduğunu anlarız. Üzerinden geçmeli mi yoksa durup düşünmeli miyiz deriz. İrdeler, inceler bir karar veririz. Sözün bir kıymeti harbiyesi yoksa dinler geçeriz, yok eğer bilerek söylenmişse üzerinde düşünürüz. Ölçer tartarız.
………………………………………..

Genelde boş konuşuruz. Konuşmak için konuşuruz. Laf olsun torba dolsun deriz. Bir nevi kuru gürültü boş lakırdı çalarız. Ancak kimileri var ki gereksiz söz etmez. Lafın bir ağırlığı olsun ister. Dinleyene bir şeyler versin, yeni bir şeyler öğretsin ister. Bir şeyler anlasın ve edinsin, kendisini geliştirsin diye konuşur.


Kemal SEYFİ
22.03.2021