Rahmetli babam  erkenciydi   , bütün hayatı  boyunca   emekli olduktan sonra dahi erken kalkardı
 sabahın o en taze  anları,
hani hava yüzünüze ıslak ve  serin  bir dokunuş  yapar ya 
işte o an’ların ayrıcalıklı tadını onunla keşfettim ben ,
O tadın güzelliğini yaşayarak öğrendim .

Günün en güzel zamanıydı
içimde onlarca kelebek kanat çıparcasına pır pır ederdi yüreğim  !...
   Küçük adımlarla babamı takip ederdim  ,
babam bana ben babama çok düşündüm
 işte  bu yüzden şanslı bir kız çocuğu olduğumu düşünürüm hep


Babamla birlikte  keşfetmiştim sabahın  o en taze  anlarının güzelliğini    ,
yatak odanın kapısının  açıldığını duyduğum anda bende fırlardım  o sımsıcak yatağımdan
babamın peşine düşerdim


Annem ; kızım uyusana daha erken  dese de
Babamın; afferim kızıma  erken kalkan yol alır sözüyle  gururlanırdım

hoş  o günlerde   yol almakla  neyi kastettiğini bilmezdim 
açıkçası  düşünmezdim de  ne demek istiyor babam diye 
Taktir ediliyordum ya önemli olan buydu  benim için   iyi bir şey  yapıyorum düşüncesiyle her sabah kulağım kapı da olurdu   bu yüzden
 
             

Annem kahvesini hazırlayana kadar bahçemizi kolaçan eden babama küçük adımlarla eşlik ederdim
 güllere  çok meraklıydı  kendi elleriyle itinayla budar ve  sulardı 
 çiçeklerin sabah erken saatlerde güneş ortalığı yakmadan  ya da güneşin veda ettiği saatlerde  sulanması  gerektiğini  ilk ögreten di   babam
 hafta sonları mutlaka iki  gül koparırdı   bahçeden 



" Benim iki gülüm var  biri  karım  biri kızım " derdi
 annemle birlikte  gözlerimiz  öyle çok parlıyor olmalı ki babam gülümser
" elmasları gözlerinizde taşıyorsunuz siz " derdi
kalplerimizin   sıcaklığı  vururdu  birbirimize   kıskanırdı  bizi  güneş ,
   tüm bahçeyi deli gibi koşardım sevinçle  yüreğimdeki engin mutlukla denız gibi   dalgalanırdı  saçlarım


Annemin "  kahve hazır Eren " sesiyle   hava uygunsa bahçede değilse içeride yudumlardı kahvesini  her gün her sabah  günün o  en taze anında  bir aradaydık biz.

Gülleri çok severdim  bu yüzden çok
Güller    canım babamdan kalan güzel çocukluk anılarımın birincisiydi



Büyüdüğümde anne olduğumda  ise   o naif yürek artık yoktu yanımda   kaybetmistim  babamı ..



Ben babamla birlikte  kaybettim  gülleri de !..


Örnek aldığım babam
ve önünde  örneği olmamış bir eşle tam 25 sene güllerden mahrum geçti avuçlarım .


Artık güllerden nefret ediyordum benden başka kucaklarda   ömür geçirdikleri için !!


.

. Nokta
.


Ve
...


... Noktalar



... Noktalardan yıllar  sonra 



Bir gün güller yine  bana gülümsedi
bir elden düşüverdi yine avuçlarıma









#Canan Eren

20Mart 2021 / Balıkesir
Fotoğraf; Canan Eren