CAM KIRIKLARI
Karmaşık düşünce ve duygularda boğulurken dostluklarla güzel ilişkilerde bulunmak istersiniz.
Ayırım yapmazsınız dişil veya eril...
Ama sizin bu özgür düşünceleriniz toplum dışıdır.
Çünkü bu toplumda bir dişil bir erille yan yana gelirse muhakkak başka şeyler düşünmeli, dost-luklar farklı beraberliklere kaymalıdır.
Kadın özgürdür. İçindeki sevgi tutsağında söz ver-diği duygularda uzakta var olanı beklemektedir. Sessizce sevdiğini beklerken ne zamanı, ne günü, nede yaşamın kaybettirdiklerini düşünmektedir.
O sadece dostça duygularda, elinden geleni top-lum için yapmaya, insanları tanımaya, yazmaya ve gerçekleri ortaya çıkarmaya çalışmaktadır.
Bunun içinde kimi zaman tekmelendiği, kimi za-man dövüldüğü, kimi zaman " sen ne bilirsin ki" diye horlandığı ortamlardan geçerken, uzaklaşır-ken her şeye rağmen insanlara eril veya dişil olarak değil tek bir pencereden, "İNSAN" olarak bakabilmeyi seçmiştir.
Hatalar, evet insanın benliğinde var olandır.
Hata yapmadan doğruların bulunamayacağı ortamlarda yaşarken dersini belki almış, belki de almamıştır.
Bu yüzdende yapacaklarından, dostluklarından, arkadaşlıklarından, inançlarından, inandıkların-dan, görerek ve araştırarak öğrenmeden asla vaz geçmeyecektir.
O HAYATIN CAM TUTKULARINA korkmadan dokunmuş, parçalanan cam kırıklarına basarak, bazen içi kanayarak gerçek tevekkül yolunu bul-muştur.
Bu yolda inandıklarını, sevdiklerini kaybetmiş yine de son kalan, ona inananlarla beraber daha büyük AYNALARDA yolunu bulmaya, egolarına bir yön vermeye çalışmış,
İnsanın, CAM TUTKULAR içinde yolunu izlemiş ve her “Kırık Cam”’dan bir hikâye çıkarmıştır.
Ve yaptıklarına inanan bir İNSAN olarak der ki;
Zayıflıklarımız;
KIRIK CAMLAR ‘da parçalanarak kaybolurken,
Gücümüz düşlerimizle beraber inandığımız yollar-da;
Dostça,
Arkadaşça paylaşımlarda,
Ne dişil, nede eril olarak değil, sadece ve sadece "İNSAN" olarak karşılığını bulmalı,
Daha yüce GÖNÜL AYNALARINDA yerini almalıdır.