Eskiden az da olsa takıntılıydım ama şimdi boş verdim. Aman canım kim ne yaparsa yapsın, dert mi bana, diyorum. Herkesin kafasında çizip bozduğu, tekrar çizdiği hayat taslağı var. Sen A desen o kesinlikle B diyecek. Demesen de kim takar seni. En iyisi mi kendi dünyama çekilmek. Diyojen gibi " Gölge etme başka ihsan istemem," demek de fayda var. Yani suya sabuna dokunmadan sürüngenler gibi güneşi görünce dışarı çıkmak, bulutlu soğuk havalarda inine girmek.
Bu virüsten köşe bucak kaçalım derken herkes gibi strese girdim. Gerim gerim gerildim. Evde kimseye kızmaya da hakkım yok zaten. Elde avuçta hanımla, kızım var. Oğlanlar yaban ülkelerde ekmek peşindeler. Hırsımdan ekmeği fazla kaçırıp fazladan sekiz on kilo almışım. Bu sabah erkenden Beykoz’un en dik yokuşunu aheste aheste çıktım ama kan ter içinde kaldım. Havalar bir an evvel ısınsa da hergün Boğaz’ın iki yakasını kulaçlasam diye beklemekteyim.
Savaş ve Barış’ın 3. cildi bitmek üzere. Heyecan fırtınası had safhada. Napolyon Bonapart Moskova kapılarına kadar dayandı. Bakalım neler olacak? Araya serpiştirilen aşklar, iç monologlar insanı sinirlerini okşuyor adeta.
Kızım Aysu," Baba, Eyüp Belediyesi ödüllü kitap okuma yarışması tertiplemiş, başvuralım," diyor. Hanım yan taraftan sitem ediyor. Ömründe bir işe yara bari. O kadar kitap okudun, kitap bastırdın hep cepten gitti, yarışmaya katıl da kandile yağ damlasın." Yerden göğe haklı. Kitaplar başıma bela oldular. Ne zaman kaldırıma sergi açsam polisler zabıtalar peşimdeler. Onlar da yetmezmiş gibi müşterilerin afraları tafraları da cabası. (sonra anlatılacak)
Dün korsana çıkmıştım. Müşterimin biri , " virüse yakalanmıştım, bugün karantinanın son günü ama dayanamadım kendimi sokağa attım, " dedi.
Valla acayip durumlar. Kafam leyla...

Güncemden
27.02.2021
Beykoz