ALEKSANDR SOLJENİTSİN. 1918-2008.MOSKOVA.
Köylü kökenli bir ailenin çocuğu olan ve çok küçük yaşta babasını yitiren Aleksandr İsayeviç Soljenitsin, zor koşullar altında yetişti. Ortaöğrenimini Rusya’nın güneyinde, Rostov-na-Donu’da yaptıktan sonra, on sekiz yaşında Moskova Üniversitesi’nin Matematik ve Fizik Bölümü’ne girdi. Aynı zamanda edebiyat, tarih, felsefe ve tiyatroyla da ilgilendi. 1941’de, tam öğrenimini tamamladığı sırada,ülkesinin ikinci Dünya savaşma katılması üzerine cepheye asker olarak gitti; bir süre sonra topçu subayı oldu ve Leningrad, Orel, Beyaz Rusya’da yararlık gösterdi (bu dönemde cephede aldığı notlar sonradan polis tarafından yok edildi).
1945 Şubatında başarılarıyla adını duyurmuş olduğu Doğu Prusya cephesinde, bir arkadaşına gönderdiği mektupta üstü kapalı olarak Stalin’in savaşı yönetiş biçimini eleştirdiği için tutuklandı. Rütbesi alınarak, Moskova’ya gönderildi; Lubianka’da hapsedildikten sonra yargılandı ve yaşamının bir bölümünü bir çalışma kampında geçirdi. Önce bir şantiyede çalıştı (Ivan Denisoviç’in Hayatında Bir Gün [Odin den iz jizni İvana Denisoviça, 1962] adlı yapıtında, burada geçirdiği günleri anlattı), sonra telefon konuşmalarını dinleme sisteminin geliştirildiği bir bilimsel araştırma kurumuna gönderildi [İlk Çember [ingilizcesi The First Circle, 1968; fransızcası Le premier cercle]).Çalışma kampında sekiz yıl geçirdikten sonra, Orta Asya’ya sürgün edildi (Kanserliler Koğuşu [ingilizcesi Cancer Word, 1968]; fransızcası Le pavillon des cancéreux]); kansere yakalandı ve bir ameliyat geçirdi. Stalin’in ölüm günü olan 5 Mart 1953’te özgürlüğüne kavuştu. Ancak, bir süre sonra yeniden Kazakistan’da bir köye sürgüne gönderildi.(bu kez sürgün edilme nedenini de bilmiyordu) ve burada iki yıl süreyle öğretmenlik yaptı. Ölüm derecesinde hastalanınca, Taşkent Hastanesi’ne kaldırıldı ve yeniden kanser ameliyatı geçirdi. 1957’de özgürlüğüne kavuştu ve resmi olarak aklandı.EN İYİ ESERİ KULAK TAKIM ADALARIDIR.