Yazmak;duygularımı dile getirme eylemim, çabam.Kelimeleri yonttukça, renklerinin ortaya çıkışını izliyorum ve tınısını buluyorum. Eserim; acemice de olsa önce emeğime saygı duyuyorum ve sonra karşısına geçip hayranlığımı sunuyorum.

Öğrenciliğim hiç geçmiyor. Kırmızı kurdelasını, yakasına takan,ilk okumayı sökmüş,öğrenci heyecanıyla, iliklerime kadar sevince doyuyorum ve içime çektikçe kokusunu, yaşıyorum.

Kalemimle güzel bir gezintiye çıkıyorum. Yazdıkça, üşüyen yüreğimi ısıtıyorum. Yaşadığım, ya da yaşamadığım, Aşk’ın hallerini yeniden tarif ediyorum. İnandığım değerler kadar kutsal. Sevgiye taptığım gibi tapıyorum. Kilometrelerce şiirin sokaklarını dolanıyorum. Sözcüklerim; varlığına adım attıkça, yürümeyi yeni öğrenen çocuk gibi hınzırca mısralarımı oluşturuyorum.

Kelimelerim, anlamlarını giyindikçe, deli divane aşık oluyorum. Hâyâllerimden yudumluyorum. Susuzluğum hep olacak ve ölene kadar geçmeyecek biliyorum. Şiirlerimde, aklımı esir alan duygularım. Yol göstericim yine kalemim. Ve hislerim, beyaz güvercin, göğüm pak mı pak bir sayfa ve ben yarattıkça kelimeleri; gülümseyen ve dans eden birer deniz yıldızı.
Heyhat! Yazmak güzel şey...